برای کاهش حجم مغز ، یک تهویه هوا کنترل شده انجام دهید. پزشک شما ممکن است بتواند تورم مغزی را به طور موقت با استفاده از یک روش درمان بیش از حد تهویه کاهش دهد. در طول درمان ، تیم پزشکی شما با پمپاژ اکسیژن بیشتری به بدن ، باعث ترشح بیش از حد هوا می شود و باعث می شود بیش از دم خود را بیرون دهید. این باعث سوزاندن بیشتر دی اکسید کربن و کاهش جریان خون در مغز و کاهش فشار در جمجمه شما می شود. [6]
در طول درمان ، شما لوله خواهید شد تا بتوانید اکسیژن بیشتری دریافت کنید.
این روش درمانی معمولاً هنگامی استفاده می شود که تورم مغز شما به علت ضربه ایجاد شده باشد و نتایج آن موقتی است.
اگر تزریق بیش از حد در کاهش تورم موفقیت آمیز باشد ، پزشک ممکن است شما را با تجویز کورتیکواستروئیدها به خانه بفرستد یا شما را برای مشاهده در بیمارستان نگه دارد.
برای بیرون کشیدن مایعات از مغز ، یک روش تراپی درمانی داشته باشید. در روش Osmotherapy از داروها برای دور کردن مایعات از مغز استفاده می شود. این کار با کوچک شدن مغز باعث کاهش فشار در جمجمه می شود. به نظر می رسد این یک روش ترسناک است ، اما تهاجمی نیست و با قطره قطره ای IV تجویز می شود. از سال 1960 برای درمان تورم مغز از اسموتراپی استفاده می شود.
اسموتراپی یک روش درمانی متداول برای تورم مغز است که مربوط به آسیب ها ، سکته ها و عفونت ها است.
برخی از محققان اخیراً س howال کرده اند که میزان تراپی درمانی تا چه اندازه برای بیماران ادم موثر است. پزشک شما ممکن است فقط در شرایط بسیار خاصی از این گزینه استفاده کند.
تصمیم بگیرید که چه کسی باید شماره 8 و 9 باشد. اکنون که به دو بدترین ضربه گیر خود رسیده اید ، دریابید که می خواهید بدترین مطلق را در کجا قرار دهید. افت استعداد را در اواسط ترکیب خود در نظر بگیرید. بفهمید که با نزدیک شدن چرخش به پایین آن ممکن است با چه شرایطی روبرو شوید. [12]
اگر تیم قدرتمندی دارید که می تواند فقط با یک بازی بیرون به انتهای ترکیب برسد ، شاید به روش سنتی برای آخرین وضعیت بدترین ضربه خود پایبند باشید. به این ترتیب ، اگر آنها اعتصاب کنند ، بلافاصله توسط یکی از بهترین بازیکنان شما دنبال می شوند.
اگر پیش از آن انتظار دارید که دو یا چند نتیجه خوب داشته باشید ، به هشتم و نهمین ضربه گیر خود از نظر اولین و دوم فکر کنید. از آنجا که آنها احتمالاً چرخش بعدی را شروع می کنند ، اولین کسی را انتخاب کنید که مطابق با همان معیارهایی باشد که شما برای انتخاب نتیجه بازی خود استفاده می کنید.
بر اساس مخالفت خود ، تغییر ترکیب دهید. درباره پارچ های تیم دیگر تحقیق کنید. هر بازی قبلی را که ممکن است در برابر آنها بازی کرده باشید مرور کنید. اگر فکر می کنید این کار مزیتی به شما می دهد ، خمیرهای خود را به سوراخ های مختلف در صف خود تغییر دهید. مثلا:
اگر تعداد کاملاً یکدستی از خمیرهای چپ و راست دست دارید ، بین این دو تناوب کنید تا یک چالش ثابت داشته باشید. [13]
اگر پارچ آنها چپ دست است ، عملکرد هر خمیر را در برابر این پارچ ها دوباره ارزیابی کنید.
عملکردهای گذشته هر خمیر را درمقابل پارچهای شخصی مرور کنید. به عنوان مثال ، اگر در مجموع بهترین خمیر ششم شما در برابر یک پارچ بهتر از آب درآمد ، فکر کنید که آنها را بالا ببرید.
حتی اگر در ابتدا این احساس دشواری بود ، به تمرین ادامه دهید. هرچه بیشتر مکانیک و تعادل خود را بهبود ببخشید ، کمتر باید در مورد آن فکر کنید ، که به شما امکان می دهد بیشتر روی قدرت تمرکز کنید.
ایجاد قدرت در ضربات خود
وقتی بیرون لگد می زنید ، نفس خود را بیرون دهید. اگر هنگام لگد زدن نفس خود را حفظ کنید ، عضلات شما سفت می شوند. اگر سفت و سخت باشید ، هماهنگی قدرت کل بدن بسیار دشوارتر است. هر زمان که لگد می زنید ، یک بازدم سریع انجام دهید تا عضلات شل شده و قدرت بیشتری در پشت ضربات خود داشته باشد.
برخی از ورزشهای رزمی از کلمات خاصی برای حرکتهای مختلف استفاده می کنند. این شما را مجبور می کند هنگام انجام حملات نفس خود را بیرون دهید و نشان دهنده آزاد شدن قدرت است.درست قبل از تماس ، باسن خود را به سمت هدف بگیرید. هر زمان که لگد می زنید از تمام بدن خود استفاده کنید تا قدرت بیشتری اضافه کنید. هنگامی که از موقعیت محفظه به بیرون لگد می زنید ، ران خود را به سمت هدف بگیرید. این انرژی شما را به سمت هدف هدایت می کند بنابراین هنگام تماس حداکثر نیروی پشت ضربه شما وجود دارد.
از لگن استفاده کنید که از آن لگد می زنید. اگر با پای راست لگد می زنید ، هنگام پرتاب ضربه ، سمت راست ران را به سمت هدف بگیرید.
ضربه محکم و ناگهانی ران بسته به نوع لگدی که می زنید در جهات مختلفی حرکت می کند. به عنوان مثال ، در یک ضربه جلو ، ران خود را مستقیم به جلو بکشید. در یک ضربه دور خانه ، ران خود را به پهلو و در جهت لگد زدن ضربه بزنید.
هنگام انجام حملات دیگر نیز از باسن استفاده کنید. ضربه محکم و ناگهانی مفصل ران درست قبل از مشت قدرت زیادی می دهد.
با قرارگیری خوب دست و پا روی تخته خود دراز بکشید. تمرین قرار دادن استخوان سینه را دقیقاً روی خط مرکزی تخته قرار دهید. بازوها را در ارتفاع قفسه سینه به طرفین قرار دهید (زیرا نمی توانید در شن و ماسه دست و پا بزنید!) و انگشتان پا را در انتهای دم تخته قرار دهید - نه بیش از لبه
بدن خود را روی تخته پایین نگه دارید ، اما سر خود را به سمت بالا بلند کنید انگار که یک توپ والیبال یا فوتبال زیر چانه استراحت دارید.
دستان خود را روی تخته کنار سینه های خود قرار دهید. نیروی اصلی برای یک پاپ آپ خوب از بازوهای شما ناشی می شود ، بنابراین شما باید یک پایه محکم با دستان خود تهیه کنید. کف دست خود را صاف بر روی تخته فشار دهید و بگذارید انگشتان شما به اندازه کافی روی لبه ها حلقه شوند تا ثبات ایجاد شود. دستان شما باید تقریباً با عضلات سینه بند باشد.
این اساساً موضعی است که می خواهید بگیرید تا یک فشار صحیح را انجام دهید.
بالای بدن خود را به سمت جلو و بالا قوس دهید. بلافاصله پس از کاشت دست ها ، با بالا بردن قسمت بالاتنه بدن خود را از بین ببرید. در حالی که بالاتنه را به سمت آسمان خم می کنید ، پایین بدن را روی تخته نگه دارید. در این مرحله باید سینه شما به جلو رانده شود.
کل روند در اینجا خیلی سریع حرکت می کند. به محض اینکه آویزان شوید ، این چند مرحله به یک حرکت منفرد و کاملاً رقص خورده تبدیل می شوند.
با دست و پا به سمت بالا رانش دهید. حرکت قوس بالاتنه خود را با فشار دادن فشار به سمت بالا روی تخته با دو دست و هر دو پا ادامه دهید. شما باید بدن خود را آنقدر بلند کنید که بتوانید پاهای خود را در زیر خود بلغزانید و به قسمت مرکزی تخته بریزید.
اگر چند بار روی صورت خود افتادید ، نگران نباشید - شن و ماسه محل فرود نرم را ایجاد می کند!
اگر کسی هرگز سعی کرد به شما بگوید موج سواران ورزشکار نیستند ، از آنها بخواهید روی تخته ای در ساحل ظاهر شوند. این به قدرت بالاتنه و پایین بدن نیاز دارد.
خود را روی دو دست پایین بیاورید. گام بعدی در پیشرفت شما انجام فشارهای "خودیار" است. این فشارهای تقریباً یک دست درست است ، اما با تقلب های کوچک به شما امکان می دهد قدرت بیشتری ایجاد کنید. ابتدا با دو دست خود را به آرامی به زمین پایین بیاورید. این فشارها به جای سطح مرتفع ، در سطح زمین انجام می شوند.
موقعیتی را اتخاذ کنید که گویی قرار است فشارهای عادی و دو دست را انجام دهید.
باز هم ، مطمئن شوید که پاها را کمی بازتر از شانه ها نگه دارید.
بازوی ثانویه خود را به سمت خارج گسترش دهید. با بازوی ثانویه ، به بازویی که بدن شما را پشتیبانی نمی کند ، به سمت بالا و کنار آن بروید. ایده این است که اجازه دهید این بازوی آزاد با گرفتن مقدار کمی وزنه در فشار بالا "کمک" کند اما تا آنجا که ممکن است به آن اعتماد کنید. با گذشت زمان ، قدرت خود را جمع خواهید کرد و حتی کمتر به آن اعتماد خواهید کرد. شما همچنین می توانید بازوی کمکی را روی سطح کمی مرتفع قرار دهید.
پایین بیا و خودت را بالا ببر. مانند قبل ، بدن خود را به آرامی پایین بیاورید تا جایی که قفسه سینه نزدیک زمین شود و بازوی نگهدارنده شما در یک زاویه حاد قرار گیرد. با این حال ، در مورد میزان پایین آمدن و کشیده شدن شانه خود بسیار مراقب باشید زیرا خطر آسیب دیدگی وجود دارد. هنگامی که در موقعیت قرار گرفتید ، سعی کنید با یک حرکت مایع و منفجر به سمت بالا منفجر شوید.
ممکن است در ابتدا در تربیت خود مشکل داشته باشید. مشکلی نیست به سادگی مقداری از وزن بدن را به بازوی کمکی تغییر دهید. همچنین می توانید موضع پا را گسترش دهید.
باز هم ، عضلات اصلی خود را از طریق حرکت محکم نگه دارید تا تنش ایجاد کرده و از ستون فقرات محافظت کنید. آرنج خود را در داخل (بدون بال مرغ) نگه دارید ، و تیغه های شانه خود را به سمت پایین و عقب بکشید